Stanisław Przybyszewski

Fragment: Gaston de la Croix wrócił pod wieczór z uciążliwej wędrówki do domu. Rozejrzał się wokół i roześmiał szyderczo: te cztery odrapane ściany dość obszernego pokoju, zawalone najrozmaitszymi rupieciami, które pani powyżej położonego zamku, ponoć bardzo piękna wdowa po zmarłym markizie d’Espinasse, przysłać raczyła - jemu, który przecież był siostrzeńcem przedstawiciela najwyższego prokuratora...

„Na początku była chuć” – słynne zdanie rozpoczynające „Requiem aeternam” zapowiada manifest panseksualistycznych poglądów Przybyszewskiego. Głęboko osadzony w młodopolskich nastrojach utwór stanowi wyraz koncepcji filozoficznych autora. W czasach autora bulwersował i szokował, wpisywał się w aurę skandalu otaczającą Przybyszewskiego. Sam autor zaliczał „Requiem aeternam” do cyklu poematów prozą albo...

"- Ja dla nikogo nie piszę - rozumiesz - ja piszę dla siebie samego. Piszę pamiętnik własnej duszy, pamięcią nie zdołałbym ogarnąć tego ogromu, co w sobie przeżywam, więc piszę... Zanim zdechnę, raz to sobie wszystko przeczytam, by choć odrobinę poznać mechanizm mej duszy, prawa, jakiemi się rządzi i którym ulega... Zresztą głupstwo. Prędzejbym się w ziemię zagrzebał ze wstydu, zanimbym tak haniebnie...

Stanisław Przybyszewski Requiem aeternam zaliczał do cyklu swoich poematów prozą albo rapsodii. To szokujący współczesnych, a zachowujący swą oryginalność do dzisiaj manifest panseksualistycznych poglądów Przybyszewskiego, zaczynający się od znamiennego zdania „Na początku była chuć”. Wedle słów autora, miał to być „psychologiczny dokument duszy onych wykolejeńców, «schyłkowców»,...

Znakomicie napisana książeczka o psychologii czarownicy, o czarnej mszy, czci oddawanej złym mocom i o pełnym krwi i kultu Szatana sabacie. Fragment: »Wszystko, co widzisz na ziemi, moich słucha rozkazów. Gdy tylko zechcę, zwiędnie i zeschnie kwitnąca szata ziemi; gdy tylko zechcę, woda poleje się ze skały, a z twardych granitowych opok wytrysną obfite strumienie. Rwące wodospady są mi mostami,...